Als het Duitse topmerk AutoCult in hun voortreffelijke vormgeving en detaillering een racewagen uitbrengt, dan ‘is er iets mee’. Dat geldt ook voor deze BRM, wat heel fraai stond voor ‘British Racing Motors’. Met de Tweede Wereldoorlog achter de rug, wilden enkele vooraanstaande Britten graag de hegemonie in Grand Prix-races pakken, zoals de net verslagen Duitsers die voor de oorlog hadden gehad. Aan dit project is door allerhande bedrijven een bijdrage geleverd. Dat maakte het al heel ingewikkeld en het was al een enorm gecompliceerd ontwerp, met een 1,5 liter zestien(!)cilinder, voorzien van vier compressoren. Het resultaat was vooral een nog altijd ongekend motorgeluid, waanzinnig mooi van klank, maar letterlijk oorverdovend hard. Raceresultaten waren er vrijwel niet. Als de BRM al op kop reed, vrat hij z’n Dunlop achterbanden zo snel op dat de voorsprong meteen weer verloren ging door een pitstop. Tegen de tijd dat BRM de betrouwbaarheid een beetje op orde kreeg, werd het reglement gewijzigd en kon de auto alleen nog in wat onbelangrijke Formule Libre races worden ingezet. Met BRM is het later wel goed gekomen. Van deze P15 is in 1:43 alleen een heel oud miniatuur van Crescent bekend, maar dat is vrijwel niet te vinden. Kijk, dat is een mooi uitgangspunt voor AutoCult. (BvdA)
